Լեռնային Ղարաբաղի սահմանամերձ Նոր Ղարաչինար գյուղի դժվարությունները այժմյան բնակիչների համար արդեն անցյալում են: Գյուղի նախկին ընտանիքներից ընդամենը երեքն է պահպանվել մնացածը եկել են Երևանից, Լոռու մարզից, Արագածոտնի մարզից և Թալինից:
Տարիների ընթացքում գյուղի բնակիչներին հաջողվել է լուծել մի շարք խնդիրներ: Ճանապարհները բարեկարգ են և ասֆալտապատվել են Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության նախագահ Բակուր Սահակյանի հրամանով: Չկա նաև ջրի և ոռոգման խնդիր: Գյուղում զարգացած է մեղվաբուծությունը ինչպես նաև անասնապահությունը: Գյուղացիները նաև հողագործությամբ են զբաղվում: Միակ անհանգստացող փաստը գյուղում խանութի բացակայությունն է: <<Խանութն ինչ ենք անում>>,- ծիծաղով ասում է գյուղապետը, բայց կարիքի դեպքում գյուղացիները գնում են քաղաք Վարդենիս, որը համեմատաբար մոտ է:
Հայկ Զաքարանի խոսքերով , ով 2001թ.-ից Նոր Ղարաչինարի գյուղապետն է, միայն 2014թ.-ին է ադրբեջանական բանակի դիվերսիոն խումբ մտել գյուղ, սակայն կարճ ժամանակահատվածում բացահատվել է և մինչ օրս գտնվում է Շուշիի բանտում: Ներխուժումից տուժել է միայն մեկ տղամարդ , որին գնդակահարել են: 2016 թ.-ի ապրիլյան քառօրյա պատերազի ժամանակահատվածում Նոր Ղարաչինար գյուղը եղել է խաղաղ վիճակում: Սակայն գյուղի բոլոր տղամարդիկ գնացել են Թալիշի սահմանները պահելու և այնտեղ են մնացել 3 ամիս շարունակ: Այդ ընթացք գյուղի բնակիչներից ոչ ոք խուճապի չի մատնվել և չի լքել գյուղը:
<<Փառք Աստծո գյուղը գտնվում է խաղաղ վիճակում, գյուղի սահմանը միշտ ապահով է: Սահմանին շատ են պայմանագրային զինծառայողները>> ,- ասում է գյուղապետը:
Գյուղում գրեթե բոլորն աշխատում են Ոմանք զորամասում, դպրոցում,շատերն էլ համայնքապետարանում և քաղաքապետարանում: Նրանք սիրով են կատարում իրենց ախատանքը և սահմանին մոտ գտնվելը որևէ ազդեցությունը չի թողնում: Սա ամենևին էլ չի նշանակում, որ գյուղացին ամեն պահի մարտական տրամադրված չէ, բոլորն էլ պատրաստ են պաշտպանելու իրենց հողը, գյուղը և ընտանիքը:
Գյուղի միակ դպրոցը, որտեղ սովորում են 28 աշակերտ, նախադպրոցական՝ 8 աշակերտ, կապիտալ վերանորոգվել է նախկինում Նոր Ղարաչինար գյուղում բնակող Խաչատրյան եղբայների կողմից : Հրանուշ Մամբրեյանը՝ գյուղի ուսուցչուհիներից մեկը , ով արդեն 17 տարի է ինչ աշխատում է գյուղի դպրոցում, սիրով պատմում է գյուղի կենցաղի և առօրյայի մասին: 78-ամյա կինը ստեղծագործում է, գրում բանաստեղծություններ բնության, գյուղի և զինվորների մասին և հրատարակում գրքեր: Տիկին Հրանուշը միայն անցյալով է պատմում դժվարությունների մասին և ասում ՝ չկա ոչ մի դժվարություն, ամեն ինչ հաղթահարել է գյուղացին:
<<Նոր Ղարաչինար գյուղի բնակիչների ոչ մի օրն անգործ չի անցնում : Մշակում են հողը, զբաղվում անասնապահությամբ: Գյուղի ամեն բնակիչ եկել է իր իսկ կամքով և տարիների ընթացքում շենացրել է գյուղը: Ոչ ոք չի ցանկանում լքել գյուղը, քանի որ այն ամենն ինչ ունեն այժմ, համարում են իրենց ստեղծածը և բազմաթիվ դժվարություններ հաղթահարելով են հասել այդ ամենին, յուրաքանչյուրն ապրում է խաղաղ և շենացնում է իր տունը և իր գյուղը>>,-ասում է տիկին Հրանուշը:
Նոր Ղարաչինարը Լեռնային Ղարաբաղում գտնվող Շահումյան շրջանի գյուղերից մեկն է , որը վերաբնակեցվել է 2001թ.-ից ,պատերազմի ավարտից հետո: Նոր Ղարաչինար գյուղը սահմանամերձ է Ադրբեջանի հյուսիսային դարպասներին : Գյուղը գտնվում է 500-700 մետր հեռավորության վրա սահմանից: Նախկինում կոչվել է Ղարաչինար : Տարածքի գրավումից հետո տարբեր գյուղերից եկել եվ պահել են գյուղի սահմանը:
Լիլիթ Մինասի Պողոսյան
ՍԳՍ, 4-րդ կուրս, անգլերեն և միջազգային լրագրություն
コメント